Wieża w Stołpiu

PROJEKT REKONSTRUKCJI ŚREDNIOWIECZNEJ WIEŻY OBRONNEJ I ZESPOŁU ZABUDOWAŃ W STOŁPIU

Projekt: 2011
Inwestor: Urząd Gminy Chełm
Kubatura inwestycji: 673,54 m3
Wartość inwestycji: 1 872 400,00 zł
Ochrona konserwatorska: obiekt wpisany do rejestru zabytków

Celem projektu jest remont konserwatorski wieży, budowa schodów wewnętrznych oraz budowa więźby dachowej. Planowane jest także osadzenie w oryginalnych otworach drewnianych balkonów oraz ganku na ostatniej kondygnacji wieży. Projekt obejmuje również zagospodarowanie i aranżację terenu wokół wieży, w tym m.in. budowę drewnianych ścian dziedzińca o konstrukcji łątkowo-sumikowej wraz z biegnącymi wzdłuż nich czterema kładkami. Rekonstrukcja poszczególnych elementów założenia powstała w nawiązaniu do analogicznych obiektów, a także na podstawie przeprowadzonych badań architektonicznych oraz archeologicznych.

Dokładna historia i funkcja obiektu nie są znane. Powstanie wieży datuje się na X-XII wiek. Mogła ona pełnić funkcje militarne lub sakralne i pierwotnie była częścią większej budowli. W XVII wieku chełmski biskup Jakub Susza opisał wieżę jako starożytne miejsce kultu słowiańskiego. W późniejszych okresach otoczenie wieży ulegało zmianie m.in. poprzez wykonanie nasypu ziemnego, przebudowę nawierzchni dziedzińca czy budowę drewnianej konstrukcji bramnej. Zespół został uszkodzony w latach 30. XIX wieku podczas budowy drogi Chełm-Lublin. Od XIX wieku przy obiekcie prowadzono prace badawcze, a po II wojnie światowej dokonano prac naprawczych i zabezpieczających (odbudowa murów ostatniej kondygnacji, zabezpieczenie ścian wieży żelaznymi ściągami).

 


Solec nad Wisłą

ZABUDOWANIA ZESPOŁU SZKÓŁ W SOLCU NAD WISŁĄ

Projekt: 2020
Inwestor: Zespół Szkół w Solcu nad Wisłą
Powierzchnia inwestycji: 2943,2 m2
Wartość inwestycji: 399 990,00 zł
Ochrona konserwatorska: teren inwestycji wpisany do rejestru zabytków

Projekt dotyczy remontu elewacji trzech budynków należących do Zespołu Szkół w Solcu nad Wisłą – szkoły, schroniska oraz internatu. W przypadku gmachu szkoły prace, oprócz działań konserwatorsko-remontowych w obrębie elewacji, obejmują również przywrócenie nieistniejących historycznych elementów – attyki pierwotnie znajdującej się nad pseudoryzalitem elewacji frontowej, a także ogrodzenia biegnącego wzdłuż ulicy Łoteckiego, przy której znajduje się szkoła. Do dnia dzisiejszego z ogrodzenia zachował się jedynie niewysoki murek. Dodatkowo na attyce przywrócony zostanie orzeł w koronie stojący na pelcie, widoczny na archiwalnej fotografii z lat międzywojennych. Projekt rekonstrukcji historycznych elementów wykonaliśmy na podstawie materiałów archiwalnych.

Budynek szkoły został wzniesiony w roku 1888, w miejscu zniszczonego zachodniego skrzydła dawnego klasztoru oo. Reformatów. W gmachu mieściło się Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie. W czasie rodzącej się na nowo wolnej Polski, solecka szkoła podtrzymała swoją już ugruntowaną pozycję, a zapotrzebowanie na dobrze wykształconych nauczycieli rosło. W związku z tak dużym zainteresowaniem w latach 1926-27 odbudowano z ruin budynek przylegający do byłego klasztoru (dzisiejsze schronisko), który następnie przeznaczono dla zamiejscowej młodzieży, zmodernizowano istniejący budynek szkoły oraz przystąpiono do budowy żeńskiego internatu. Inicjatywa budowy internatu podjęta przez ówczesnego dyrektora Zygmunta Łoteckiego została zrealizowana w 1936 roku.


Latarnia morska w Kołobrzegu

LATARNIA MORSKA W KOŁOBRZEGU

Projekt: 2019
Inwestor: Gmina Miasto Kołobrzeg
Powierzchnia inwestycji: 1994,82 m2
Wartość inwestycji: 3 540 500,00 zł
Ochrona konserwatorska: obiekt wpisany do rejestru zabytków

Zadaniem było opracowanie trzyetapowego projektu konserwatorsko-budowlanego remontu elewacji latarni morskiej oraz, stanowiącego jej podstawę, dawnego Fortu Ujście. Remontu wymagają szczególnie nieszczelne tarasy, przez które do wnętrza latarni oraz dawnej redity Fortu (na której wzniesiona została wieża latarni) przenika woda i powoduje zaglonienie oraz zasolenie ścian.

Etap I obejmuje remont XVIII-wiecznej półkolistej baterii dawnego Fortu Ujście, stanowiącej podstawę wieży latarni.

W II etapie pracom remontowym poddane zostaną trzy tarasy oraz metalowa klatka schodowa wraz z laterną, stanowiące szczyt latarni.

Etap III dotyczy remontu ścian latarni, a także zamontowania nowej iluminacji świetlnej.

Istniejąca do dnia dzisiejszego kołobrzeska latarnia morska jest trzecią z kolei tego typu budowlą posadowioną na pozostałościach dawnego Fortu Ujście, czyli jednego z elementów rozległej Twierdzy Kołobrzeg. Pierwsza z latarni została wzniesiona w latach 90. wieku XIX, po demilitaryzacji kołobrzeskiej twierdzy. Rozpoczęto wówczas rozbudowę portu. Druga z kolei latarnia powstała w roku 1909, w miejscu wcześniejszej, zniszczonej przez warunki atmosferyczne. Latarnia ta została wysadzona podczas manewrów niemieckich z 12 na 13 marca 1945 roku. Na ruinach Fortu Ujście 18 marca 1945 odbyła się uroczysta ceremonia i msza święta poprzedzająca akt Zaślubin Polski z morzem. W tym samym miesiącu, po zakończeniu działań wojennych, rosyjskie władze wojskowe przystąpiły do odbudowy latarni - trzecia z kolei latarnia stoi na brzegu Bałtyku do dziś.


Bastion Magdeburg

BASTION MAGDEBURG W KOŁOBRZEGU

Projekt: 2019
Inwestor: Gmina Miasto Kołobrzeg
Powierzchnia inwestycji: 11 357,44 m2
Wartość inwestycji: 1 134 700,00 zł
Ochrona konserwatorska: obiekt w gminnej i wojewódzkiej ewidencji zabytków

Po likwidacji Twierdzy Kołobrzeg w roku 1872, która nastąpiła z rozkazu cesarza Wilhelma I, większość kołobrzeskich dzieł fortyfikacyjnych została w ciągu kolejnych trzydziestu lat rozebrana. Bastion Magdeburg zachował się do dziś, jako jeden z najstarszych reliktów fortyfikacji głównych twierdzy.

Współcześnie bastion nakryty jest betonową płytą, na której funkcjonuje parking. Ze względu na nacisk płyty, jak i pojazdów na niej parkujących, ściany bastionu miejscami wybrzuszają się, ponadto na dwóch odcinkach muru doszło do zawału - osunęły się fragmenty wschodniej i południowej ściany bastionu. Dodatkowe zniszczenia powoduje woda opadowa, wnikająca w głąb uszkodzonego muru, oraz liczne samosiejki drzew i krzewów rozsadzające ściany bastionu swoimi korzeniami.

Przed przystąpieniem do prac projektowych:

- opracowaliśmy studium historyczno-konserwatorskie bastionu, w którym nakreślona została szczegółowa historia obiektu, od czasu jego powstania do dnia dzisiejszego, a także dokonana analiza dokumentacji kartograficznej oraz ikonograficznej z określeniem kolejnych etapów przebudów w obrębie bastionu,

- wykonaliśmy badania architektoniczne w obrębie murów bastionu oraz znajdujących się na jego terenie pozostałości dawnej przepompowni z początku XX wieku. Na podstawie badań zrekonstruowano prawdopodobny oryginalny wygląd bastionu,

- opracowaliśmy program prac konserwatorskich.

Projekt budowlano-wykonawczy obejmuje remont murów Bastionu Magdeburg wraz z robotami ziemnymi polegającymi na przywróceniu pierwotnego kształtu terenu w otoczeniu tych murów, uczytelnieniem kształtu dawnej fosy oraz gospodarki zielenią kolidującą z dawnymi zabudowaniami fortecznymi.


Dawna wozownia garnizonowa w Kołobrzegu

DAWNA WOZOWNIA GARNIZONOWA W KOŁOBRZEGU

Projekt: 2019
Inwestor: Gmina Miasto Kołobrzeg

Celem zadania było wykonanie szeregu ekspertyz i opracowań dotyczących dawnej wozowni artyleryjskiej znajdującej się przy ul. Łopuskiego w Kołobrzegu:

- inwentaryzacji rysunkowej obiektu,

- analizy archiwalno-historycznej, w której na podstawie archiwaliów nakreślono historię obiektu od czasu powstania do dnia dzisiejszego. W opracowaniu uwzględniono również analizę wartości zabytkowych obiektu, zarówno w kontekście urbanistycznym miasta Kołobrzegu, jak i na tle innych tego typu budowli z terenu dawnego państwa pruskiego,

- badań architektonicznych,

- a także określenia stanu zachowania wozowni, m.in. poprzez wykonanie ekspertyzy mykologicznej oraz badania zawilgocenia tynków wewnątrz obiektu.

W końcowym opracowaniu zawarto wnioski i wytyczne dotyczące dalszego postępowania z budynkiem, zarówno pod kątem przyszłych prac renowacyjnych i remontowych, jak i możliwości adaptacyjnych obiektu.

Budynek dawnej wozowni artyleryjskiej jest częścią historycznego kompleksu Czerwonych Koszar, powstałego na przełomie XIX i XX wieku.