Wieża kościoła w Golasowicach

PROJEKT KONSERWATORSKI REMONTU ELEWACJI ORAZ PRZYWRÓCENIA PIERWOTNEJ FORMY WIEŻY KOŚCIOŁA W GOLASOWICACH

Projekt: 2017
Inwestor: Parafia Ewangelicko-Augsburska w Golasowicach
Ochrona konserwatorska: obiekt wpisany do rejestru zabytków

Celem projektu było częściowe przywrócenie pierwotnego wyglądu wieży kościoła ewangelicko-augsburskiego w Golasowicach, zniszczonej podczas II wojny światowej i odbudowanej w innej formie. Rekonstrukcji dokonano na podstawie zdjęć archiwalnych.

Gabaryty i proporcje bryły kościoła miały wpływ na wygląd krajobrazu, który tak jak zabytki będące świadkami historii danego regionu, podlega ochronie. Problematycznym elementem była dobudowana wtórnie wieża, której wysokość, zwieńczenie oraz detal nie nawiązywały do historycznych elementów. Przede wszystkim przebudowy wymagała dolna część wieży posiadającą obecnie formę podcienia. Istniejące przejście ściany frontowej zamknięto stolarką drzwiową, a boczne otwory zostały przemurowane i wypełnione stolarką okienną. Pozwoliło to na poprawienie kompozycji partii przyziemia oraz docieplenie wiatrołapu.

Przebudowy wymagało także zwieńczenie wieży. Hełm wieży był osadzony na prawie płaskim dachu, który powinien był zostać podwyższony. Wskazane było również odbudowanie historycznej latarenki wieńczącej banię hełmu.

Wieża wymagała również zmniejszenia obecnych otworów okiennych i zasłonięcia ich siatkami. Podczas prac związanych z wymianą tynków, odtworzono pierwotne profilowanie oraz podziały ścian.

Budowę kościoła w Golasowicach rozpoczęto w 1765 roku. Inicjatorem prac był miejscowy dziedzic, Marklowski. W 1819 roku kościół wyremontowano, a rok później dobudowano wieżę. W 1911 r. zwieńczenie wieży otrzymało nowe pokrycie z blachy miedzianej, a w górnej partii umieszczono zegar. Pod koniec II wojny światowej saperzy niemieccy podłożyli pod kościół ładunek wybuchowy, który zdetonowano w marcu 1945 r. Spowodowało to zniszczenie całej wieży oraz większej części ścian nawy. Kościół zaczęto odbudowywać w roku 1950, nową wieżę natomiast wzniesiono w roku 1985.


Stan po remoncie, fasada, ul. Loretańska 16, Kraków

ZSE przy ul. Loretańskiej 16, Kraków

Stan po remoncie, fasada, ul. Loretańska 16, Kraków

PROJEKT REMONTU ELEWACJI BUDYNKU ZSE PRZY UL. LORETAŃSKIEJ 16 W KRAKOWIE

Projekt: 2013
Inwestor: Zespół Szkół Energetycznych w Krakowie
Powierzchnia inwestycji: 560 m2
Wartość inwestycji: 1 835 000,00 zł
Ochrona konserwatorska: obiekt wpisany do rejestru zabytków

Projekt zakładał remont elewacji budynku, pełną rekonstrukcję narożnych wieżyczek, a także wymianę istniejącej stolarki okiennej i drzwiowej na nową. Wszystkie rekonstruowane elementy odtworzyliśmy na podstawie materiałów archiwalnych – projektów oraz fotografii. Ponadto parapety oraz gzymsy pokryto dachówką typu "karpiówka", którą wykonaliśmy w naszej pracowni, na wzór dachówki oryginalnej.

Gmach będący obecnie siedzibą Zespołu Szkół Energetycznych w Krakowie, jest w rzeczywistości połączeniem dwóch, powstałych w tym samym czasie budowli, wzniesionych jako szkoły wydziałowe. Autorem projektów oraz nadzorującym prace był jeden z czołowych przedstawicieli krakowskiego nurtu historyzmu Jan Zawieyski. Decyzja o budowie dwóch szkół wydziałowych na rogu ul. Kapucyńskiej 6 i Loretańskiej 16 oraz przy ul. Loretańskiej 18 podjęta została na posiedzeniu Rady Miejskiej Krakowa w dniu 26 czerwca 1905 roku. Pod zabudowę przeznaczono pozostałą po zatwierdzonym rok wcześniej projekcie budowy Akademii Handlowej, część parceli „Pod Kapucynami”, gdzie mieściła się wcześniej ujeżdżalnia garnizonowa. W tym samym roku zatwierdzono projekty, według których, pod nadzorem Zawieyskiego, na przełomie 1906-1907 roku wzniesiono oba budynki. Gmachy dawnych szkół wydziałowych stanowią przykład późnej twórczości Zawieyskiego, w którym podobnie jak powstałej mniej więcej w tym samym czasie Akademii Handlowej, połączył charakterystyczne dla siebie elementy historyzmu z rodzącym się nurtem modernistycznym.


Solec nad Wisłą

ZABUDOWANIA ZESPOŁU SZKÓŁ W SOLCU NAD WISŁĄ

Projekt: 2020
Inwestor: Zespół Szkół w Solcu nad Wisłą
Powierzchnia inwestycji: 2943,2 m2
Wartość inwestycji: 399 990,00 zł
Ochrona konserwatorska: teren inwestycji wpisany do rejestru zabytków

Projekt dotyczy remontu elewacji trzech budynków należących do Zespołu Szkół w Solcu nad Wisłą – szkoły, schroniska oraz internatu. W przypadku gmachu szkoły prace, oprócz działań konserwatorsko-remontowych w obrębie elewacji, obejmują również przywrócenie nieistniejących historycznych elementów – attyki pierwotnie znajdującej się nad pseudoryzalitem elewacji frontowej, a także ogrodzenia biegnącego wzdłuż ulicy Łoteckiego, przy której znajduje się szkoła. Do dnia dzisiejszego z ogrodzenia zachował się jedynie niewysoki murek. Dodatkowo na attyce przywrócony zostanie orzeł w koronie stojący na pelcie, widoczny na archiwalnej fotografii z lat międzywojennych. Projekt rekonstrukcji historycznych elementów wykonaliśmy na podstawie materiałów archiwalnych.

Budynek szkoły został wzniesiony w roku 1888, w miejscu zniszczonego zachodniego skrzydła dawnego klasztoru oo. Reformatów. W gmachu mieściło się Państwowe Seminarium Nauczycielskie Męskie. W czasie rodzącej się na nowo wolnej Polski, solecka szkoła podtrzymała swoją już ugruntowaną pozycję, a zapotrzebowanie na dobrze wykształconych nauczycieli rosło. W związku z tak dużym zainteresowaniem w latach 1926-27 odbudowano z ruin budynek przylegający do byłego klasztoru (dzisiejsze schronisko), który następnie przeznaczono dla zamiejscowej młodzieży, zmodernizowano istniejący budynek szkoły oraz przystąpiono do budowy żeńskiego internatu. Inicjatywa budowy internatu podjęta przez ówczesnego dyrektora Zygmunta Łoteckiego została zrealizowana w 1936 roku.


Latarnia morska w Kołobrzegu

LATARNIA MORSKA W KOŁOBRZEGU

Projekt: 2019
Inwestor: Gmina Miasto Kołobrzeg
Powierzchnia inwestycji: 1994,82 m2
Wartość inwestycji: 3 540 500,00 zł
Ochrona konserwatorska: obiekt wpisany do rejestru zabytków

Zadaniem było opracowanie trzyetapowego projektu konserwatorsko-budowlanego remontu elewacji latarni morskiej oraz, stanowiącego jej podstawę, dawnego Fortu Ujście. Remontu wymagają szczególnie nieszczelne tarasy, przez które do wnętrza latarni oraz dawnej redity Fortu (na której wzniesiona została wieża latarni) przenika woda i powoduje zaglonienie oraz zasolenie ścian.

Etap I obejmuje remont XVIII-wiecznej półkolistej baterii dawnego Fortu Ujście, stanowiącej podstawę wieży latarni.

W II etapie pracom remontowym poddane zostaną trzy tarasy oraz metalowa klatka schodowa wraz z laterną, stanowiące szczyt latarni.

Etap III dotyczy remontu ścian latarni, a także zamontowania nowej iluminacji świetlnej.

Istniejąca do dnia dzisiejszego kołobrzeska latarnia morska jest trzecią z kolei tego typu budowlą posadowioną na pozostałościach dawnego Fortu Ujście, czyli jednego z elementów rozległej Twierdzy Kołobrzeg. Pierwsza z latarni została wzniesiona w latach 90. wieku XIX, po demilitaryzacji kołobrzeskiej twierdzy. Rozpoczęto wówczas rozbudowę portu. Druga z kolei latarnia powstała w roku 1909, w miejscu wcześniejszej, zniszczonej przez warunki atmosferyczne. Latarnia ta została wysadzona podczas manewrów niemieckich z 12 na 13 marca 1945 roku. Na ruinach Fortu Ujście 18 marca 1945 odbyła się uroczysta ceremonia i msza święta poprzedzająca akt Zaślubin Polski z morzem. W tym samym miesiącu, po zakończeniu działań wojennych, rosyjskie władze wojskowe przystąpiły do odbudowy latarni - trzecia z kolei latarnia stoi na brzegu Bałtyku do dziś.